เป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ที่ยังมีดีกรีความหวานและเรื่องเซอร์ไพรส์ ให้เห็นอยู่ตลอด สำหรับพิธีกรสาวสวย "นิหน่า" สุฐิตา เรืองรองหิรัญญา กับสามีหนุ่มรูปหล่อ "แบงค์" พชร ปัญญายงค์ ล่าสุดเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2554 วันวาเลนไทน์ ทั้งสองได้จูงมือกันมาร่วมงาน "บางรัก มรดกรักแห่งแผ่นดิน 2554" ที่ บริษัท บริหารสินทรัพย์ กรุงเทพพาณิชย์ จำกัด (บสก.) สำนักงานใหญ่ ถ.สุรศักดิ์ งานนี้ไม่ได้มาเปล่า แต่ แบงค์-นิหน่า ยังมาสาธิตการแข่งขันการอุ้ม ให้คนไร้คู่ที่มาร่วมงานได้ตาร้อนผ่าวๆ อีกด้วย

 
นอกจากนี้หนุ่มแบงค์ยังทำเซอร์ไพรส์สาวนิหน่าด้วยการ มอบเตรียมกับทางทีมงาน เตรียมตุ๊กตาแมว สวมหมวกลิเวอร์พูล มามอบให้สาวนิหน่าเป็นของขวัญ โดยให้เหตุผลว่า นิหน่าหน้าเหมือนเจ้าตุ๊กตาแมวตัวนี้นี่เอง
 
จากนั้นผู้สื่อข่าวได้เปิดใจ คู่รักข้าวใหม่ปลามัน ซึ่งทั้งสองบอกว่า รู้สึกตื่นเต้นดีเพราะเป็นวาเลนไทน์ครั้งแรกในฐานะ สามี-ภรรยา ที่สำคัญภรรยาสาวยังได้ทำเซอร์ไพรส์ตั้งแต่เช้า ด้วยการสั่งทำการ์ดจากประเทศอังกฤษ มามอบให้ตนด้วย ส่วนฝ่ายชายก็เตรียมเมนูพิเศษมาเซอร์ไพรส์ฝ่ายหญิงในช่วงทานอาหารมื้อค่ำด้วยกัน
 
"วาเลนไทน์" ปีนี้จะมีไปเลี้ยงฉลองไหม
แบงค์ : ช่วงเย็นก็หาร้านประจำไว้แล้วก็มีเมนูพิเศษ ที่ยังไม่ได้บอกเขา
นิหน่า :  อ๋อ เหรอ (ยิ้มหวาน)  เมื่อเช้านิหน่าก็มีของขวัญให้เขา เป็นการ์ดที่ทำมาให้และก็เป็นกรอบรูป เล็กๆ น้อยๆ แหละ บอกเขาไว้แล้วว่าปีนี้นิหน่าไม่มีเวลาทำอะไรให้ เพราะนิหน่าติดทำเล่มจบปริญญาโทค่ะ
 
"แบงค์"  ตกใจไหมพอ "นิหน่า" มาเซอร์ไพรส์
แบงค์ : เซอร์ไพรส์ครับ  ก็เป็นหมีที่เขาชอบ (หัวเราะ) เอามาให้ผม
นิหน่า : ก็ไม่รู้สิ แบงค์เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอะไรสักอย่าง ดอกไม้ก็ไม่ชอบ ช็อกโกแลตก็ไม่ทาน ตุ๊กตาก็ไม่อะไร  งั้นไม่เป็นไร เอาที่เราชอบแล้วกัน
แบงค์ : เป็นหมีที่เขาสะสมแล้วก็เป็นการ์ดที่เขาสั่งทำพิเศษจากอังกฤษ มีรูปของเราอยู่ในการ์ด
 
รู้สึกพิเศษไหมเพราะเป็นวาเลนไทน์ปีแรกที่เป็นสามี-ภรรยากัน
แบงค์ : ก็ขอบคุณมากที่ทำอะไรดีๆ มาให้ตลอด (สบตาภรรยาคนสวย)
นิหน่า : แต่เราสองคนจะพยายามคุยกันว่า วันวาเลนไทน์มันก็คือวันหนึ่งค่ะ ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะทำอะไรดีๆ ให้กันและกันในทุกๆ วันมากกว่า ตอนแรกเราก็บอกว่า ไม่ต้องไปไหนไกลนะ ไม่ต้องดิ้นรน ฝ่ารถติดออกไปแย่งกันกินในวันนี้วันเดียว เราทำอะไรที่ดีๆ ให้กันทุกวันก็ได้  สุดท้ายเขาก็หาร้านใกล้ๆ บ้าน  ที่เดินไปถึง ไม่ต้องไปฝ่ารถติดให้หงุดหงิด ก็รู้สึกว่าจริงๆ มันก็เป็นวันดีๆ อีกวันหนึ่งที่เราเลือกทำสิ่งดีๆ ให้กันมากกว่า
 
หวานขนาดนี้เรื่อง "ทายาท" จะเขยิบมีให้เร็วขึ้นไหม
นิหน่า : ยังค่ะ อย่างที่เราเคยบอกพี่ๆ สื่อมวลชนไปว่า เราขอเวลา 2 ปี
แบงค์ : อย่างเร็วก็ปีหนึ่งน่ะครับ ให้ทุกอย่างพร้อมด้วย บ้านก็จะเสร็จปลายปีนี้ แต่งทุกอย่างให้เสร็จก่อน ผู้ใหญ่ก็เชียร์นะ มีการวางราคาไว้แล้ว  นะพ่อผมเนี่ย (หัวเราเะ) พอชอบแหย่ คนแรกเอาไปเลยเท่านี้
นิหน่า : พ่อเขาอยากให้มีหลาน ให้แม่เลี้ยงแม่จะได้ไม่มายุ่งกับพ่อ (หัวเราะ) พ่อแบงค์เป็นคนตลกไงคะ แต่อย่างที่นิหน่าบอกว่าอยากเที่ยวก่อน
 
ถ้ามีลูกอยากจะมีสักกี่คนดี
แบงค์ : จริงๆ เคยคุยไว้ว่าอยากมี 2 คน ผู้หญิงคน ผู้ชายคน  ไม่ได้เลือกหรอก ว่าต้องใครมาก่อนมาหลัง ชายหมดหญิงหมดก็ได้
นิหน่า : ปล่อยไปตามธรรมชาติมากว่าค่ะ
 
แต่งงานมาพักใหญ่แล้วชีวิตคู่เป็นอย่างไร
แบงค์ : ทนผมกรนได้หรือยัง (หันไปถามนิหน่า)
นิหน่า : (หัวเราะ) นิหน่ารู้สึกว่ามันไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ดูแลกันเหมือนเดิม อาจจะเจอหน้ากันบ่อยขึ้น เป็นเรื่องดี เพราะแต่ก่อนต้องขับรถจากบ้านอีกคนไปบ้านอีกคนหนึ่ง ต้องหาเวลามาเจอกัน ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว
แบงค์ :   ข้อแรกของผมเลยก็คือประหยัดขึ้น ไม่ต้องขับรถต่อไป แล้วใบหน้าผมจะดีขึ้นนะ  ปกติไม่ค่อยดูแลผิว เขาจะมาบังคับเอาโน่นนี่นั่นมาชโลม
 
มีเรื่องอะไรที่เราไม่คาดคิดเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า
นิหน่า : ไม่มีค่ะ เขาแสดงตัวตนธาตุแท้ของเขาออกมาตลอดอยู่แล้ว  นั่งๆ อยู่เรอใส่ อย่างนิหน่า ซุ่มซ่าม  ขี้ลืม เอ๋อ ยังไง เขาก็เห็นหมด
แบงค์ : แหม ไม่  เรอทักเธอ  แล้วจะไปเรอทักใคร (หัวเราะ)
 
แหม.... ช่างหวานกันได้อีก  จนมดแดงแห่มารุมจนยั้วเยี่ยไปหมดแล้วเนี่ย