ขอบคุณที่รักกัน คือ ชื่อของหนังที่โดนใจ และ สะดุดความรู้สึกของทุกคนที่ได้พบเห็น หนังมีคำโปรย เป็นคำถามที่ว่า… นานแค่ไหนที่เราไล่ตามความรักจากคนอื่น นานแค่ไหนที่เราลืมขอบคุณคนที่รักเรา

ขอบคุณที่รักกัน แบ่งเป็น 3 เรื่องราวของ 3 ครอบครัว หนังใช้วิธีเล่าสลับกลับไปมา โดยเปิดตัวด้วยเรื่องราว (ของครอบครัวที่หนึ่ง ที่ว่าด้วย) ความสัมพันธ์ของคน 3 คน คือ จ่อย (พัฒน์ชัย ภักดีสู่สุข – ปั๊บ โปเตโต้) กับน้องสาวที่เป็นออทิสติก เป๋อ (สายป่าน อภิญญา สกุลเจริญสุข) และ อาจารย์เสนาะ อาจารย์สอนดนตรีที่กำลังจะหูหนวก (สมชาย ศักดิกุล) ทั้งสามเชื่อมโยง และ ผูกผันกันด้วยงานดนตรีที่ต้องทำร่วมกันตลอดการเดินทาง หนังโชว์ภาพสวยด้วยบรรยากาศ และความงดงามของสถานที่ถ่ายทำตั้งแต่ภาคเหนือที่จังหวัดเชียงใหม่ ลงมาถึงภาคใต้ที่จังหวัดสงขลา และด้วยฝีมือการแสดงของนักแสดงทั้งสาม ที่สามารถทำให้เรื่องราวไหล่ลื่นไปได้ดี โดยเฉพาะ ปั๊บ โปเตโต้ ที่สวมบทบาทนักศึกษาหนุ่มที่มีพรสวรรค์ทางดนตรี เชื่อมั่นในตนเองสูง และมักทำตามใจตนเอง ซึ่งใช้ความสามารถทางดนตรีหาเงินส่งเสียตนเองเพื่อให้ได้เรียน และเลี้ยงดูน้องสาวที่เป็นออทิสติก ปั๊บแสดงได้ดี เช่นเดียวกับ สายป่าน ที่ต้องเล่นหนังด้วยภาษากาย ในบท เป๋อ น้องสาวที่เป็นออทิสติกที่ไม่มีบทพูด

นังใช้วิธีเล่าสลับกับเรื่องราวของครอบครัวที่สอง…  เล่าถึงบรรยากาศภายในบ้าน ชีวิตความเป็นอยู่ และ ความสัมพันธ์ของสองแม่ลูก ขวัญ (หมิว ลลิตา ปัญโญภาส) และ ก้อง (วสุธร พันธุ์พาณิชย์) เมีย และลูกของครอบครัวทหารในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้  ขวัญ เป็นหญิงสาวจากเมืองหลวงที่ยินยอมใช้ชีวิตครอบครัว ภายหลังแต่งงานอยู่ร่วมกับสามี ประกิต (กบ ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี) นายทหารสัญญาบัตรประจำกองทัพบก ในพื้นที่ประจำการ เพื่อให้เขาได้เดินตามความฝันของลูกผู้ชายชาติทหาร…  หนังดำเนินไปด้วยดีด้วยฝีมือการแสดงของนักแสดงคุณภาพอย่างหมิว และ กบ (ที่ออกมามีบทบาทเพียง 1 – 3 ฉาก)

เช่นเดียวกับการเล่าถึงเรื่องราวของครอบครัวสุดท้าย (ซึ่งเป็นการนำเสนอประเด็นความรักที่ให้มุมมองหลากหลาย และ แง่คิดที่ชัดเจนที่สุด ของครอบครัว) ที่มีอันจะกินในเมืองหลวง ของเถ้าแก่โรงงานผลิตรองเท้า (ปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว) ลูกชายของช่างทำรองเท้าด้วยมือ ที่ไม่เคยเห็นด้วยกับวิธีการทำธุรกิจของเตี่ย (อุดม ทรงแสง) จนเมื่อ หมวย (ณภัทร บรรจงจิตไพศาล) ลูกสาวขอไปเรียนต่อเมืองนอก เขาจึงตัดใจส่งลูกไปเรียนทำรองเท้าด้วยมือกับเตี่ย …  จนเกิดเหตุการณ์ (ของทั้ง 3 เรื่องราว) ผลิกผันที่ไม่คาดคิด ซึ่งเป็นบทพิสูจน์แห่งรัก แก่ทุกคู่ ทุกคน และ ทุกครอบครัว

ขอบคุณที่รักกัน เป็นหนังที่มีธีมว่าด้วย คำถามแห่งรัก โดยใช้วิธีการเล่าสลับกลับไปมาในแต่ละเหตุการณ์เป็นช่วงๆ ของเรื่องราวทั้ง 3 ครอบครัว หนังลื่นไหลไปด้วยดนตรี / เพลงประกอบ และ ฝีมือการแสดงที่ดีของนักแสดงทุกคน สะท้อนปัญหา ให้แง่คิด และ มุมมองของชีวิตในแต่ละครอบครัวแตกต่างกันไป

ด้วยหนังมีบท และ การตัดต่อที่ยังไม่สามารถเชื่อมโยง อธิบาย และแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่จะนำไปสู่ธีมของเรื่องได้ จึงทำให้ขอบคุณที่รักกัน เป็นเหมือนยำใหญ่ที่ยังไม่นัว และ ยังไม่ลงตัว

ทำให้ประโยค …นานแค่ไหนที่เราไล่ตามความรักจากคนอื่น นานแค่ไหนที่เราลืมขอบคุณคนที่รักเรา.. ไม่ชัดเจนเท่าที่ควร

แต่ในทางกลับกัน ชื่อของหนัง และ ประโยคที่ว่า … “ไม่สำคัญว่า คุณอยากดูแลใคร แต่รู้มั้ยว่า มีคน.. อยากดูแลคุณ” นั้นมีเสน่ห์ และ เป็นแรงดึงดูดใจอย่างยิ่ง.