The Art Girl เธอชื่อ หลินหลิน ดูแล้วฟินโคตร ๆ !

       
 “พี่ๆ มีน้ำไหมคะ” เสียงเล็กๆ ใสๆ แว่วมาจากด้านหลัง ผมหยิบขวดน้ำยื่นให้กับสาวไซส์น่ารักที่ความสูง 160 ซม. ซึ่งพอดิบพอดีกับหัวไหล่ เธอมีชื่อว่า ‘หลินหลิน-ชุติมา โชติวิเชียร’ สาววิจิตรศิลป์จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ที่ผันตัวมาเป็นพริตตี้อย่างจริงจังหลังจากเรียนจบ แม้จะดูขัดแย้งในความรู้สึกของหลายๆ คน ที่สาวติสต์มาเป็นพริตตี้ แต่เชื่อเถอะว่าศิลปะมันอยู่ในทุกที่เสมอ
       
       รู้สึกยังไงกับการถ่ายแบบครั้งแรกกับ mars ?
       

       ดีใจที่ได้ถ่ายแบบให้กับหนังสือที่มีดารามาลงเยอะขนาดนี้ค่ะ สนุกมากเลย พี่เขาคอยสอนโพสท่าตลอด ได้เทคนิคกลับมาอีกเยอะในเรื่องการโพสมุมหน้าของตัวเอง 

หลายคนสงสัยว่าจบด้านอาร์ตมา ทำไมถึงมาเป็นพริตตี้ได้ ?
       
       เราเรียนจบมาก็ไปฝึกงานด้านกราฟิก พอดีมีรุ่นพี่ที่โดนพริตตี้เบี้ยวงาน ก็เลยให้หนูไปทำแทน ลูกค้าก็โอเค เราเลยลองทำไปเรื่อยๆ จนมารับงานแบบเต็มตัว ถามว่ามาเป็นพริตตี้แบบนี้เพื่อนๆ ที่เรียนอาร์ตมาด้วยกันมีต่อต้านเราไหม? ไม่นะคะ เพราะคณะที่เราเรียนเปิดกว้างกว่าคณะอื่น เราจบวิจิตรศิลป์ก็ค่อนข้างจะติสต์นิดนึง เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องส่วนตัวกันและกันหรอก
       
       แล้วโดยส่วนตัวเราติสต์เยอะไหม ?
       
       ก็ติสต์เยอะนะคะ ถ้าไม่ได้ทำงานก็จะอยู่คนเดียว ไม่ค่อยชอบออกไปไหนเพราะมันวุ่นวาย อย่างพริตตี้คนอื่นเขาจะชอบอัพรูปไปเที่ยวแบบดูดีๆ แต่อย่างเราจะชอบอัพรูปสุนัข ท้องฟ้า วิวทิวทัศน์ ใบไม้ คือเราอยากทำงานด้านนี้ แต่ไม่อยากให้ลุคเหมือนพริตตี้ ถ้าการทำงานก็โอเคทำได้ แบบแต่งตัวโชว์นม ทูพีชอะไรแบบนั้น แต่ครอบครัวเขาก็มองว่าอาชีพนี้ยังไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ งานเขาก็ให้ทำได้ แต่ถ้าออกสื่อก็อย่าให้โป๊ อย่าให้อยู่ในกระแส social หรือกระแสสังคมมากเกินไป เพราะจะมีผลระยะยาวถ้าเราไปทำงานประจำ หรือไปทำงานอย่างอื่น 

แสดงว่าไม่ได้วางแผนว่าจะอยู่กับงานพริตตี้นานๆ อีกหน่อยอาจไปทำอย่างอื่น?
       
       ใช่ค่ะ คือเหมือนมาเรียนรู้ เหมือนมาทำงานเพื่อเก็บเงินเฉยๆ เพราะงานด้านนี้รายได้ดีกว่างานประจำ แต่ว่ามันอยู่ไม่ค่อยนาน ถ้าแบบคนดังๆ ก็อายุประมาณ 40 แต่นั่นคือเขาดูแลตัวเองดีมาก ต้องมีดวงด้วย ต้องรู้จักคนเยอะ สำหรับเราเรื่องรู้จักคนไม่ค่อยมาก เพราะพองานเสร็จก็เป็นตัวของตัวเองสบายๆ ไม่รู้สึกว่าต้องเอาใจพวกแฟนคลับ ไม่ชอบคุยกับใครเยอะๆ เป็นคนพูดตรง แบบไหนไม่โอเคก็บอกตรงๆ เลยว่าไม่ดี
       
       เดานะ ที่พูดตรงๆ มากสุดน่าจะเป็นพวกที่มาทาบทามให้เสี่ยๆ ทั้งหลาย ?
       
       ใช่ค่ะ อันนี้โคตรน่าเบื่อเลย มาถามเยอะมาก เราก็จะด่าเลย ไม่ค่อยกลัว มีบอกผ่านเอเยนต์มาเรื่อยๆ เรื่องขอเลี้ยงดู เราก็บอกไปว่าไม่เป็นไร ชอบความลำบาก เขาก็หัวเราะ หลังๆ ก็ไม่มีแล้ว คือพยายามอย่ามีเพื่อนทำงานแบบนี้ ถ้ารู้ว่าเขาทำเราก็ต้องพยายามถอยออกห่าง ไม่อย่างนั้นก็จะถูกเหมารวม
       
       แล้วเรื่องหัวใจล่ะ เรามีวิธีเลือกชายหนุ่มแบบไหนมาอยู่เคียงข้าง ?
       
       ชอบแบบธรรมดา ไม่ต้องรวย หน้าตายังไงก็ได้ แต่เป็นคนทำงาน ไม่มีสเป๊ก แต่ชอบคนสูงหน่อย จะได้ดูแข็งแรง เราตัวเล็ก เลยชอบผู้ชายสูงๆ จะได้ดูอบอุ่น ปกป้องเราได้ (ที่ผ่านมาเจอผู้ชายในฝันหรือยัง?)
       ยังนะ แต่ละคนมีข้อดีข้อเสียของตัวเอง ไม่มีใครดีที่สุด อีกอย่างเราคงตั้งเป้าไว้ยากมั้ง คือเราไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ ซึ่งยาก! ขนาดหาคนที่ไม่ค่อยหล่อมาเป็นแฟนยังเจ้าชู้เลย 

เป็นคนขี้หึงไหม ?
       
       ก็ขี้หึงแหละ เราเป็นคนประเภทชอบเอาคืน ถ้าเราไม่ได้ทำแล้วคุณทำเราจะรู้สึกว่าคุณเห็นแก่ตัว จะเป็นเรื่องถกเถียงกันตลอดเวลา เพื่อนก็บอกให้ปล่อยวาง แต่เราทำไม่ได้ เราต้องถามเหตุผล ว่าทำไมถึงอยากคุยกับคนอื่น อยากคุยเพราะอะไร เขาก็จะรู้สึกว่าทำไมต้องถามขนาดนี้เลยเหรอ ซึ่งความจริงก็คือนอกใจนั่นแหละ แต่นอกใจแบบไม่น่าเกลียด เรื่องคบกันนี่เราแฟร์มากนะ อยากไปเที่ยวไหนบอก เราให้ไป แต่อย่ามาแอบไป เพราะถ้ามารู้ทีหลังมันเสียความรู้สึก
       
       เรื่องรักกับเรื่องเซ็กซ์เราจัดลำดับมันยังไง เพราะผู้หญิงบางคนก็บอกว่ารักต้องนำเซ็กซ์ ?
       
       มันน่าจะไปคู่กัน เราเห็นเพื่อนบางคนมีความรัก แต่เรื่องเซ็กซ์ไม่โอเค สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน เพราะมันต้องแบ่งปัน ต้องคุยกันว่าแบบไหนที่มันโอเค เราว่ามันเหลือน้อยแล้วนะที่จะบอกว่ารักแล้วไม่มีอะไรกัน เพราะยังไงผู้ชายกับผู้หญิงก็ต้องมีอะไรกันตามธรรมชาติ