สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน วันหยุดยาวที่ผ่านมาไปลั้ลลาที่ไหนกันมาบ้างคะ เดือนธันวาคมเป็นเดือนที่มีช่วงวันหยุดเยอะ ทั้งวันพ่อ วันรัฐธรรมนูญ วันคริสต์มาส และวันปีใหม่...น่าจะเป็นช่วงรื่นเริงของใครหลายคนใช่ไหมคะ กลุ่มคนในภาพยนตร์ที่มาดามนำเสนอวันนี้ก็เช่นเดียวกันค่ะ ประเด็นวันหยุดถือเป็นเรื่องใหญ่ถึงใหญ่มากของพวกเขาเลยล่ะค่ะ

หลายคนอาจเถียงว่าจริงๆ แล้วก็เป็นเรื่องใหญ่ของทุกคน แต่พวกเขาเหล่านั้นน่าจะอาการหนักกว่ามากค่ะ เพราะภาระและหน้าที่การงานกินเวลายาวนานตลอดทั้งปี มีวันหยุดต่อสัปดาห์แค่ 1-2 วันหรือไม่มีเลย อยากไปไหนไกลๆ ก็ต้องรอช่วงเวลาวันหยุดยาวๆ แย่งกันกินแย่งกันเที่ยวจนเพลียหัวใจ...พวกเขาเหล่านั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก “ยอดมนุษย์เงินเดือน”...อย่างที่มาดามเคยว่าไว้ว่าปีนี้เป็นปีของภาพยนตร์ยอดมนุษย์ ตั้งแต่ต้นปีก็ขนกันมาหมดตั้งแต่ยอดมนุษย์ใยแมงมุม (Spiderman), รวมพลยอดมนุษย์ (The Avengers), ยอดมนุษย์ค้างคาว (Batman) และช่วงสิ้นปีนี้เพื่อต้อนรับช่วงลุ้นโบนัส มาดามก็มี “ยอดมนุษย์เงินเดือน” มานำเสนอค่ะ ดูซิว่าจะเก่งกาจเรื่องอะไรกันบ้าง

ภาพยนตร์ “ยอดมนุษย์เงินเดือน” หรือชื่อภาษาอังกฤษแปลตรงตัวเป๊ะ “Supersalaryman” เป็นผลงานกำกับเรื่องแรกของวิรัตน์ เฮง นำแสดงโดยติ๊ก-เจษฎาภรณ์ ผลดี เป็นเรื่องราวที่จำลองบรรยากาศของบริษัทผลิตอาหารและเครื่องดื่มในเครือต่างประเทศช่วงไตรมาสสุดท้าย (ราวๆ สามเดือนก่อนโบนัสออก) ช่วงเวลาที่น่าจะชิลล์ต้องมาคุ เพราะจู่ๆ ผู้บริหารก็ประกาศคำสั่งจากบริษัทแม่ให้ผลิตสินค้าใหม่ให้ทันสิ้นปี โดยมีสิ่งเดิมพันเป็นเงินโบนัสก้อนโต ยอดมนุษย์เงินเดือนทั้งหลายจะทำอย่างไร

คุณผู้อ่านท่านไหนเป็นมนุษย์เงินเดือนบ้างคะ ขอบอกว่าถ้าเป็นเรื่องนี้จะทำให้คุณอินเป็นพิเศษ แต่ถ้าไม่ก็นึกตามไปพลางๆ ได้ค่ะ ที่ว่าจะอินเป็นพิเศษเพราะคาแรกเตอร์หลักๆ ที่สร้างสีสันให้กับเรื่องนี้ ได้แรงบันดาลใจมาจากมนุษย์เงินเดือนที่มีอยู่จริงและเป็นบุคลิกที่ ‘คลาสสิก’ พบเห็นได้ดาษดื่นตามออฟฟิศทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นพวกบ้างาน ตามเพื่อน สอพลอ รวยหนี้ (บัตรเครดิต) ติดสวย ขี้เม้าท์ ติสต์แตก ขวางโลก สันโดษ แอ๊บแบ๊ว และซื่อจนน่าเอาไปเก็บ คุณผู้อ่านที่เป็นมนุษย์เงินเดือนน่าจะนึกภาพออกได้ดี และเพราะคาแรกเตอร์คลาสสิกแบบนี้แหละค่ะ ที่ทำให้ออฟฟิศมีบรรยากาศพิเศษที่อบอวลไปด้วยความสุข ความเศร้า ความกดดัน ความเซ็ง ความเครียด ความมึนและความรัก...อย่างไรก็ดี ถ้าใครหวังจะเจอรักในที่ทำงานจากเรื่องนี้ขอบอกว่าคงต้องผิดหวัง เพราะเรื่องนี้เขาไม่เน้นค่ะ...รักในหน้าที่มันเฝือไปแล้ว แต่ความมึนและอึ้งระหว่างเพื่อนร่วมงานนี่แหละมันส์กว่า

นอกจากคาแรกเตอร์คลาสสิกจะสร้างสีสันแล้ว ยังมีเรื่องของปมปัญหาหลักของเรื่องที่น่าจะทำให้อินจัดไม่แพ้กัน ยิ่งช่วงสิ้นปีแบบนี้ เชื่อว่าหลายคนคงอยู่ในช่วงลุ้นโบนัสกันตัวโก่ง ปมปัญหาที่ว่าคือภารกิจหลักของมนุษย์เงินเดือน ทั้งเรื่องที่ต้องปฏิบัติงานด่วนที่ได้รับมอบหมายเพื่อเงินโบนัสก้อนโตในอีกสามเดือนข้างหน้า สำหรับมนุษย์เงินเดือน...เรื่องโบนัสถือเป็นประเด็นระดับชาติค่ะ เป็นเหมือนเป้าหมายและรางวัลในช่วงปลายปี ตอบแทนพลังงานและความทุ่มเทตลอดทั้งปีที่ผ่านมา และเพราะเรื่องโบนัสมันใหญ่มากนี่เอง ทำให้มนุษย์เงินเดือนต่างคาแรกเตอร์วิ่งกันให้พล่าน แต่ละคนก็โชว์ของและแผลงฤทธิ์อภินิหารกันต่างๆ นานาเพื่อให้งานสำเร็จ...คงต้องตามไปดูกันเอง ว่า ‘อภินิหาร’ ที่ว่าจะโดนใจหรือเป็นเงาสะท้อนใครต่อใครมากน้อยแค่ไหน...แต่อย่างหนึ่งที่การันตีได้แน่คือฮามากค่ะ

“ผมนึกถึงคนที่ใช้ชีวิตในการเป็นมนุษย์เงินเดือนได้อย่างมีความสุข รู้ตัวว่าทำอะไร ทำเพื่ออะไร และมันจะทำให้เรามีความสุขได้ เพียงแค่หาคำตอบเจอว่าเราทำเพื่ออะไร บางครั้งมันตอบทุกอย่างเลยว่า...เราทำเพื่อสิ่งนี้ แต่ถ้าเมื่อไหร่เราหลักลอย ไม่รู้ว่าเราทำเพื่ออะไร มันยากมากในการที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขได้ครับ”
วิรัตน์ เฮง ผู้กำกับและเขียนบท “ยอดมนุษย์เงินเดือน”

ตบท้ายสักหน่อยด้วยเรื่องข้อคิดจากเรื่อง นอกเหนือจากแนวคิดหลักของผู้กำกับข้างต้นที่ว่าด้วยเรื่องใหญ่ๆ อย่างวิธีคิดแบบบวกๆ การตั้งเป้าหมายให้กับชีวิตและการปรับตัวเพื่อให้อยู่อย่างมีความสุขแล้ว ยังมีเกร็ดเล็กๆ ในเรื่องที่มาดามคิดว่าน่าสนใจอยู่อีกอย่าง นั่นก็คือเรื่องของการวางแผนชีวิตของเราอย่างไรล่ะคะ

เกร็ดที่ว่านี้มาจากความต่างของสองคาแรกเตอร์หลักอย่าง ‘คุณปั้น’ (ติ๊ก-เจษฎาภรณ์) ผู้จัดการฝ่ายการตลาดและ ‘หวาย’ (โบ-ณัฐชลัยย์) ผู้ช่วยสาวของคุณปั้น ความต่างแบบสุดขั้วของทั้งคู่ ทำให้วิธีมองโลกและการจัดการชีวิตต่างกัน ฟากคุณปั้นก็จัดการทุกเรื่องแบบมีตรรกะและมีขั้นตอน ในขณะที่ผู้ช่วยสาวตัวป่วนรักอิสระและไม่ชอบความซ้ำซาก เธอมีความฝันที่ยังไม่ได้เริ่มทำเพราะรออารมณ์ติสต์แตก...แล้วมันเกี่ยวกับการวางแผนชีวิตยังไง?

ก็เพราะว่าคนหนึ่งก็ชอบวางแผนจนเป๊ะเว่อร์น่ะสิคะ วันหยุดอีกแปดเดือนข้างหน้าก็จองตั๋วและวางโปรแกรมเรียบร้อย วางไว้หมดแผนชีวิตตั้งแต่วันนี้จนถึงสิบปีข้างหน้า ส่วนอีกคนก็ไม่วางอะไรเลย รอแก้ปัญหาเฉพาะหน้าหรือไม่ก็ตายเอาดาบหน้า...จริงๆ แล้วทั้งสองวิธีคิดก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป แต่อย่างที่รู้กัน อะไรที่มันสุดโต่งก็มักจะขาดหรือล่มสลายง่ายอยู่ ทางที่ดีพบกันตรงกลางจะเหมาะสมกว่า ไม่ว่าจะเคร่งเครียดกับชีวิตหรือปล่อยไปตามใจสักแค่ไหนก็ยังต้องการเป้าหมายหรือแพลนชีวิตแบบหลวมๆ ให้พอมองเห็นทางไม่ให้หลงไปไกล...คุณผู้อ่านว่าจริงไหมคะ?

สุดท้ายลองย้อนกลับไปถามตัวเองสักนิดสิคะ ว่าเราทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนแบบทุกวันนี้ แล้วมีความสุขดีอยู่หรือไม่ ถ้ามีความสุขดีก็แล้วไป แต่ถ้ายังร้อนรน...มันเกิดขึ้นเพราะอะไร?