ชัดเจนนะครับว่าปัญหาของ แมนฯ ยูไนเต็ด ในฤดูกาลนี้อยู่ที่เกมรุก

 เกมรุกที่เคยดุดันและกะซวกไส้เหมือนเอาสามง่ามแหลมแทงทุกวันๆ ก่อนยัดลงไปในหม้อทองแดงยมบาล ตอนนี้กลับกลายเป็นแข็งทื่อเหมือนสากกะเบือที่แช่อยู่ในครกจะเอาไปทิ่ม Rule Darkz ใครไม่ค่อยเข้าซะแล้ว
 
        5 นัดแรกพรีเมียร์ลีก พลพรรคปีศาจแดงเพิ่งทำลายตาข่ายคู่แข่งได้แค่ 6 ครั้งเท่านั้น - ทำประตูได้น้อยกว่า เลสเตอร์ ซิตี้, เวสต์แฮม, คริสตัล พาเลซ, เอฟเวอร์ตัน, สวอนซี และโดยไม่เว้นแม้แต่ นอริช ซิตี้ เสียอีก
 
        เท่านั้นไม่พอ
 
        ผู้เล่นตำแหน่งกองหน้าก็เพิ่งจะยิงได้แค่ประตูเดียว คือ อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล ในศึกแดงเดือด
 
        ส่วน 11 นัดล่าสุด (รวมช่วงท้ายฤดูกาลที่แล้ว) แมนฯ ยูไนเต็ด ยิงได้แค่ 9 ประตูเท่านั้น ถือเป็นตัวเลขที่น่าใจหายอย่างยิ่ง
 
        9 ประตูล่าสุดของ แมนฯ ยูไนเต็ด ในพรีเมียร์ลีกมาจาก ฆวน มาต้า 2 ดอกส์, อันเดร์ เอร์เรร่า 2 ดอกส์, มารูยาน เฟลไลนี่, อั๊ดนาน ยานาไซ, ดาเล่ย์ บลินด์, อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล และนักเตะชื่อ "โอว์นโกล์"
 
        สังเกตได้ว่านอกจากดาวรุ่งค่าตัว 36 ล้านปอนด์ ก็ไม่มีผู้เล่นในตำแหน่งกองหน้าคนไหนที่ทำประตูได้
 
        ถามว่าเกิดนรกอะไรขึ้นกับเกมรุกของ แมนฯ ยูไนเต็ด?
 
        อืมมมม...สาเหตุหลักอันดับแรกเคยชำแหละไปแล้วหลายครั้งว่าน่าจะอยู่ที่วิธีการเล่นตามปรัชญาของ หลุยส์ ฟาน กัล นี่แหละ
 
        คือผู้จัดการทีมวัย 64 กะรัตท่านนี้จัดอยู่ในประเภทเน้นผลการแข่งขันมากกว่าความเมามันของท่านผู้ชม
 
        เป้าหมายหลักคือการครอบครองเกมให้ได้มากที่สุด มิใช่ยิงประตูให้ได้มากที่สุด...ซะอย่างนั้น!
 
        ลูกทีมของ อ.หลุยส์ ไม่พยายามที่จะเล่นเกมรุกให้มากพอ เพราะมัวแต่ถ่ายบอลไปถ่ายบอลมากับส่งลูกคืนหลัง - เกมรับอาจเหนียวแน่นขึ้น เสียประตูยากมากขึ้น แต่ก็ทะลวงตาข่ายได้น้อยลงตามไปด้วย
 
        ตราบใดที่ แมนฯ ยูไนเต็ด ยังมีผู้จัดการทีมชื่อ หลุยส์ ฟาน กัล ก็ต้องทำใจ นับตั้งแต่มนุษย์ลุงผู้นี้คุมทีมมายังไม่เคยมีเกมไหนที่ระเบิดถังขี้คู่แข่งเกิน 4 เม็ด
 
        แถมตลอด 51 นัดที่คุมทีม - แมนฯ ยูไนเต็ด กะซวกถึง 4 ประตูใน 1 นัด เพียงแค่นัดเดียว คือเกมขยี้เพื่อนบ้านผู้น่ารำคาญ 4-2 ในศึกแมนเชสเตอร์ ดาร์บี้ โดยมีแค่ 11 นัดที่ยิงได้ 3 ประตู
 
        และจาก 45 นัดในพรีเมียร์ลีกจากการทำงานของ อ.หลุยส์ - แมนฯ ยูไนเต็ด เพิ่งยิงได้แค่ 68 ประตูเท่านั้น
 
        จึงพอจะสันนิษฐานในเบื้องต้นได้ว่าสไตล์การเล่นนี่แหละครับคือปัญหาหลัก
 
        เมื่อเล่นเกมรุกกันน้อยลงก็ย่อมได้ประตูน้อยลงเป็นธรรมดา
 
        อย่างไรก็ตาม
 
        เกมล่าสุดที่พ่าย พีเอสวี ไอนด์โฮเฟ่น ในศึก ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก พลพรรคนักเตะพันธุ์อสูรแสดงให้เห็นว่าพวกเขาพยายามเล่นเกมรุกมากขึ้นพลางบุกกระหน่ำคู่แข่งแบบเป็นระยะ โดยมีโอกาสทำประตูมากกว่า สุดท้ายดันเอาไปโยนทิ้งลงโถส้วมแล้วกดชักโครกเสียหมด
 
        ต่อเมื่อเปลี่ยนสไตล์การเล่นกลับมาบุกใส่คู่ต่อสู้ แมนฯ ยูไนเต็ด อุตส่าห์ยิงได้แค่ 1 ดอกเท่านั้นจากโอกาสทั้งหมด 11 ครั้ง
 
        ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้?
 
        คำตอบน่าจะอยู่ที่คุณภาพของผู้เล่นในแผนกเกมรุก เฉพาะอย่างยิ่งกองหน้า
 
        ก่อนถึงเปิดฤดูกาลหลุยส์ ฟาน กัล ตัดสินใจปล่อย โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ ออกจากทีม ทั้งที่กองหน้าวัย 32 ผู้นี้ยังน่าจะมีประโยชน์ต่อ แมนฯ ยูไนเต็ด ในการล่าตาข่าย อย่างน้อยน่าจะมีสัก 7-8 ประตู
 
        นี่ขนาดลดให้แบบไม่ต้องบอกผ่านแล้วนะ
 
        ชิชาริโต้ ก็เช่นกันที่ดูเหมือนจะไม่เป็นที่ปลาบปลื้มของพ่อใหญ่คนใหม่แห่ง โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด สักเท่าไหร่
 
        ฤดูกาลที่แล้วก็บรรจงถีบไปให้ เรอัล มาดริด ยืมตัว - พอกลับมาอีกครั้งก็เหมือนจะไม่ชอบอยู่ดีนั่นแหละ เหตุผลสำคัญน่าจะเพราะ "น้องถั่ว" เป็นกองหน้าสายพุ่งเข้าฮอร์สอย่างเดียว โดยไม่จำเป็นต้องมีส่วนกับเกม ซึ่งมันอาจไม่ตรงตามปรัชญาของตัวเองที่ต้องการให้ลูกทีมคอนโทรลเกม ฉะนั้นผู้เล่นของ แมนฯ ยูไนเต็ด ที่ลงไปในสนามต้องทักษะดีสามารถครองบอลได้
 
        และการสังหารจุดโทษพลาดในเกมบุกถล่ม คลับ บรูช นี่แหละน่าจะช่วยให้ หลุยส์ ฟาน กัล ตัดสินใจได้ว่า "มึงอยากไปไหนก็ไป" ทั้งที่หากเก็บไว้ก่อนแล้วค่อยส่งลงเล่นเป็นตัวสำรอง - ขี้หมูขี้หมาน่าจะกดได้สัก 5-6 ดอกส์
 
        ทางด้านของ ราดาเมล ฟัลเกา
 
        สถิติการเมื่อฤดูกาลที่แล้ว (4 ประตู) อาจบอกว่าทำไมถึงไม่เสี่ยงยืมต่อ แต่อย่างน้อย "พี่เสือ" ก็ยังเป็นกองหน้าในความหมายของกองหน้าแท้ๆ ที่ย่อมมีสัญชาติญาณในการล่าประตูหลงเหลืออยู่บ้าง
 
        โอเคย์...ไม่เป็นไร ในเมื่อ โกโบริ เคยกล่าวกับ อังศุมาลิน ว่า "คุณก็มีเหตุผลของคุณ ผมก็มีหัวใจของผม" หลุยส์ ฟาน กัล ก็อาจมีเหตุผลส่วนตัวของเขาในการทำแบบนี้เช่นกัน
 
        ปัญหาคือปล่อยออกไปหลายคน แต่ดันได้มาเสริมแค่หนึ่งเดียวนี่สิ
 
        อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล คือตัวละครลับที่เป็นเซอร์ไพรส์ประจำปี เมื่อเขาเลื้อยตูดลายหนังไก่ดำมาที่ โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด พร้อมคำถามว่าที่ "มึงเป็นใครวะ?" แต่เพียงแค่นัดแรกที่ลไปสับตีนในสนามก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าทำไมถึงเป็นดาวรุ่งที่มีค่าตัวรุนแรงขนาดนี้
 
        การลงเล่นเป็นเกมแรกแล้วดันทะลึ่งทำประตูได้ในศึกแดงเดือดนี่ถือเป็นความมหัศจรรย์นะครับ
 
        กองหน้าอายุ 19 ผู้นี้แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้เล่นที่ "มีของ" แถมไอ้ของที่มีก็น่าจะเป็น "ของจริง" มากกว่า "ของปลอม" ซะด้วย
 
        เวลาประมาณ 115 นาทีที่ได้ลงเล่นให้ แมนฯ ยูไนเต็ด ช่วยให้ท่านผู้ชมพบว่า อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล เป็นกองหน้าที่มีทั้งทักษะและความแข็งแกร่ง
 
        เจ้าหนูค่าตัว 36 ล้านปอนด์ผู้นี้มีโอกาสพัฒนาฝีเท้าขึ้นมาเป็นดาวยิงระดับโลกเหมือน เธียร์รี่ อองรี แต่ต้องไม่ลืมว่ามันเป็นการซื้อมาเพื่ออนาคตมากกว่าเพื่อปัจจุบัน
 
        นอกจากนี้การเปิดตัวได้อย่างสวิงสุดเหวี่ยงถือเป็นดาบสองคม เพราะจะส่งผลให้ถูกคู่แข่งระมัดระวังอย่างจงหนักมากขึ้น เช่นเดียวกับความกดดันที่จะมีน้ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
 
        แล้วถามจริงๆ เถอะว่า แมนฯ ยูไนเต็ด จะพึ่งเด็กวัยละอ่อนอายุ 19 ที่เพิ่งลงสนามแค่ 73 นัด ในการยิงประตูไปได้สักเท่าไหร่
 
        อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล จึงยังไม่ใช่คำตอบสุดท้ายที่จะเสกให้เกมรุกของ แมนฯ ยูไนเต็ด มีความสยดสยองมากขึ้น
 
        มารูยาน เฟลไลนี่ ที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมให้เป็นกองหน้า ด้วยหวังว่าจะใช้ความสูงใหญ่ให้เป็นประโยชน์ ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่กองหน้าแท้ๆ และที่สำคัญคือประตูส่วนใหญ่ที่เขาทำให้ แมนฯ ยูไนเต็ด มาจากการเล่นเป็นกองกลาง ไม่ใช่กองหน้า
 
        สำหรับดาวยิงเจ้าประจำอย่าง เวย์น รูนี่ย์ ก็เชื่องช้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด มิซ้ำยังมาบาดเจ็บเข้าให้อีก ขณะที่ เจมส์ วิลสัน ก็ยังสอบไม่ผ่าน (และไม่มีวี่แววว่าจะสอบผ่าน)
 
        ขอบอกว่านี่คือแผนกกองหน้าของ แมนฯ ยูไนเต็ด ที่ขี้เหร่ที่สุดในรอบ 30 ปีเลยทีเดียว
 
        ...ว่าแล้วลองเปรียบเทียบกับแผนกกองหน้าในยุคก่อนๆ ดูนะครับ
 
        ยุคแรกของพรีเมียร์ลีก แมนฯ ยูไนเต็ด มีผู้เล่นในแผนกกองหน้าอย่าง เอริค คันโตน่า, มาร์ค ฮิวจ์ส และไบรอัน แม็คแคลร์
 
        หลังจากนั้นก็เป็นยุคคลาสสิกของ แอนดี้ โคล, ดไวท์ ยอร์ค, เท็ดดี้ เชอริงแฮม และโอเล่ กุนนาร์ โซลชา

        ตามมาด้วยยุคของ รุด ฟาน นิสเตลรอย, ดิเอโก้ ฟอร์ลัน, หลุยส์ ซาฮา, อลัน สมิธ
 
        ก่อนต่อด้วย เวย์น รูนี่ย์, คาร์ลอส เตเวซ, ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ และไมเคิ่ล โอเว่น
 
        ตอนเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีกสมัยล่าสุดก็มีทั้ง โรบิน ฟาน เพอร์ซี่, เวย์น รูนี่ย์, ชิชาริโต้ และแดนนี่ เวลเบ็ค
 
        ส่วนแผนกกองหน้าของ แมนฯ ยูไนเต็ด ยุคปัจจุบัน ประกอบด้วย เวย์น รูนี่ย์ ที่ฟอร์มตก, อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล ที่มีประสบการณ์ลูกหนังแค่ 2 ฤดูกาล, เจมส์ วิลสัน ที่สอบไม่ผ่าน และมารูยาน เฟลไลนี่ กองหน้าที่เกิดจากการกลายพันธุ์
 
        ฤดูกาลนี้ แมนฯ ยูไนเต็ด มีกองหลังที่ดีขึ้น ขณะที่กองกลางหนาแน่นและอุดมด้วยดาวดัง แต่พอมองไปที่ผู้เล่นในแผนกกองหน้า ก็ได้แต่ถอนใจพลางอุทานถึงสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งที่หน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอม

        "เชี่ยนะคะ"