ฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายคือความใฝ่ฝันของชาติสมาชิกฟีฟ่าที่จะก้าวไปถึงจุดนั้นเพราะเป็นการตอกย้ำมาตรฐานการพัฒนาศักยภาพโครงสร้างฟุตบอลในประเทศ วิสัยทัศน์ในการติดเพื่อเป้าหมายที่ไม่ใช่ลอกเลียนเพื่อเป้าหมาย ทุกอย่างเกิดจากการพัฒนาจริงจังลงเข้าไปถึงแก่นแท้เอาจุดแข็งชาติที่พัฒนาแล้วมาคิดหาวิธีการที่เหมาสมให้กับลูกหนังของชาติตัวเอง รวมไปถึงวิเคราะห์จุดอ่อนที่เกิดขึ้นในการหยิบไปพัฒนาแก้ไข
 
การลงทุนที่บ้าเลือดอาจจะเป็นจุดเดือดแห่งความสำเร็จ แต่ก็ไม่เสมอไปหากไม่มีแผนที่เป็นแนวทางของตัวเองเชิงกลยุทธ์ สังคีตบริบทพาไปจบที่เป้าหมาย ทวีปเอเชียมีขาประจำมากมายในการไปเล่นฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย โดยเฉพาะ ญี่ปุ่น,เกาหลีใต้,อิหร่าน,ออสเตรเลีย,ซาอุดิอาระเบีย  ส่วนชาติอื่นๆก็วนเวียนเปลี่ยนกันมา  เมื่อย่อมาให้แคบอีกนิดภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาเซียน  ที่ทีมชาติไทยของเราปักหลักอยู่ด้วยการไปเวทีระดับดังกล่าวอัตรคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ถือว่าน้อยระดับสุดๆ

ผลงานในการคัดเลือกเอเชียหลายๆครั้งที่ผ่านมา ทีมจากอาเซียนที่หลุดไปในรอบสุดท้ายของการคัดเลือกเอเชีย รอบ 10 ทีมบ้าง 12 ทีมบ้าง เมื่อดูจากผลการแข่งขันที่ออกมาบ่งบอกได้ถึงเกรดของอาเซียนกับทวีปเอเชีย  หลังปรับเปลี่ยนรูปแบบการกรองทีมเอเชียไปเล่นรอบสุท้ายให้มีคุณภาพมากขึ้น ตั้งแต่คัดเลือกปี 2002 เป็นต้นมาที่เปลี่ยนรูปแบบการแข่งขันทีมชาติจากอาเซียนผ่านเข้าไปรอบสุดท้ายเอเชียได้ 2 ชาติ ไทย  ปี 2002,2018 และ เวียดนาม ปี 2022 โดยทั้งไทยและเวียดนาม ยังไม่สามารถเก็บชัยชนะได้เลย แถมเก็บแต้มรวมกัน 3 ครั้งยังไม่ถึง 10 คะแนน