ศึกชิงจ้าวลูกหนังอาเซียนจะระเบิดขึ้นอีกครั้งในสุดสัปดาห์นี้ ทัพช้างศึกผู้ห่างหายจากความสำเร็จมากว่า 12 ปี เตรียมกระโจนลงสมรภูมิเพื่อประกาศว่าข้าคือที่หนึ่งแห่งย่านนี้ตัวจริง

 หลังจากต้องล้มเหลวมานานกว่า 12 ปีติดต่อกัน ทัพช้างศึกที่นำโดยตำนานทีมชาติอย่าง เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง เตรียมนำลูกทีมลงสู่สมรภูมิ เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ 2014 อีกครั้ง ในวันอาทิตย์ที่ 23 พฤศจิกายน กับทีมชาติสิงคโปร์ผู้ฝากรอยแค้นไว้ในนัดชิงชนะเลิศเมื่อ 2 ปีที่แล้ว

ความผิดหวังในช่วงที่ผ่านมา ทำให้ตอนนี้กลุ่มกองเชียร์ฟุตบอลไทย เริ่มพูดได้ไม่เต็มปากว่าข้าคือเบอร์หนึ่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 

ยิ่งผนวกกับฟีฟ่า แรงกิ้งที่รูดลงมาถึงอันดับ 165 เป็นทีมลำดับที่ 8 ของภูมิภาค ตามหลังชาติอื่นอย่างฟิลิปปินส์, เวียดนาม, เมียนมาร์, ลาว, มาเลเซีย, อินโดนีเซียและ สิงคโปร์ ตามลำดับ ยิ่งทำให้ความคาดหวังถาโถมเข้าใส่ทีมงานไทยไล่ตั้งแต่นักเตะยันสต๊าฟฟ์โค้ช ถึงขั้นที่ “ซิโก้” เคยคิดจะไม่รับงานนี้เพราะเกรงจะทนทานแรงกดดันไม่ไหว

อย่างไรก็ดี ด้วยความหวังจากผลงานอันยอดเยี่ยมในการคว้าอันดับ 4 เอเชียน เกมส์ ที่กรุงอินชอน ประเทศเกาหลีใต้มาครองได้ในเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ทำให้ชาวไทยเชื่อมั่นเหลือเกินว่านี่คือทีมชาติแห่งอนาคตถึงขั้นขนานนามพวก เขาเป็น “ดรีมทีม 2” แม้สุดท้ายจะไม่อาจกำเหรียญกลับมาแดนสยามได้ แต่ผลงานในสนามของช้างศึกเอเชียนเกมส์ ที่ซิโก้แย้มว่าจะใช้เป็นแกนหลักลุยซูซูกิ คัพ ชนะใจพวกเราทุกคนไปเรียบร้อยแล้ว

และจากผลงานในเกมอุ่นเครื่องที่ผ่านมา ยิ่งเป็นตัวตอกย้ำให้ชนชาวสยามมั่นใจยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยการถล่มฟิลิปปินส์ไป 3-0 และยังเอาชนะนิวซีแลนด์ไปได้ 2-0 คงจะไม่เกินเลยไปนัก หากจะพูดว่าบรรยากาศก่อนทัวร์นาเมนต์จะเริ่มต้นกำลังเข้าทางพวกเรา - ทีมชาติไทย - แม้หนทางในอดีตจะพิสูจน์แล้วว่าการเป็นแชมป์ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะในปัจจุบันที่ชาติเพื่อนบ้านเราพัฒนาขึ้นแบบผิดหูผิดตา

ด้วยศักยภาพของทีม, ฟอร์มการเล่น, ผลงานในสนาม รวมถึงฝีไม้ลายมือในการทำทีมของเกียรติศักดิ์ เสนาเมืองตลอดช่วงที่ผ่านมา ล้วนเป็นแรงผลักดันชั้นดีให้เรามีความหวังว่า เราทำได้ เราจะกลับมาผงาด และเราจะเป็นจ้าวอาเซียนอีกครั้ง เพียงต้องไม่ลืมว่าเมื่อความคาดหวังมาก สิ่งที่ตามติดมาเป็นเงาคือความกดดัน 

เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ ตลอดทั้งหกครั้งหลังสุดที่เราไปไม่ถึงฝั่งฝัน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความคาดหวังเหล่านั้น คำว่า “ที่หนึ่งอาเซียน” ค้ำคอจนเรามองไม่เห็นคู่แข่ง และสุดท้ายมันก็ย้อนกลับมาทิ่มแทงให้เราเจ็บปวดเสมอๆ

การไร้แชมป์มานานถึงสิบสองปีคือช่วงเวลาที่ยาวนาน นานเพียงพอที่เด็ก ป.หนึ่ง สักคนจะเติบโตขึ้นมาอยู่ในวัยที่กำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย

ภาพการฉลองแชมป์ครั้งล่าสุด ณ สนามศุภชลาศัยที่ อเล็กซานเดอร์ ดูริช กองหน้าจอมเก๋าทีมชาติสิงคโปร์ชูถ้วยขึ้นฟ้า โดยมีบรรดานักเตะไทยเดินคอตกรับเหรียญเงินเป็นฉากหลัง ยังคงติดตามาถึงทุกวันนี้ ยิ่งเมื่อย้อนขึ้นไปอีกหน่อยในปี 2010 เราก็ต้องตกรอบแรกไปแบบน่าเจ็บใจ หลังเอาชนะใครไม่ได้เลยในปีนั้น จนกลายเป็นตราบาปว่า คือช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของวงการฟุตบอลไทย

มาถึงปีนี้ ศึกเอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ ครั้งที่สิบ ถึงเวลาแล้วยังที่ทีมชาติไทยจะหยุดความเจ็บปวดของแฟนๆ ถึงเวลาหรือยังที่ความสำเร็จจะกลับมายังแดนสยามอีกครั้ง ถึงเวลาหรือยังที่จะได้เห็นขุนพลข้างศึกชูถ้วยขึ้นฟ้า ในขณะที่แฟนบอลบนอัฒจันทร์รวมถึงที่นั่งชมอยู่ที่บ้านปรบมือ, ส่งเสียงร้อง พร้อมใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มด้วยความเป็นสุข

เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วัน เกมนัดแรกที่ต้องเผชิญหน้ากับสิงคโปร์ที่พกพาศักดิ์ศรีแชมป์เก่าและเจ้าภาพ จะเป็นคำตอบให้เราได้เห็นว่าสุดท้ายแล้ว ฟุตบอลไทย เวลานี้อยู่ตรงไหน เราดีพอจะเป็นแชมป์ในทัวร์นาเมนต์ที่ฟีฟ่านำมาคิดคะแนนหรือไม่ หรือเพียงเก่งกาจในทัวร์นาเมนต์อย่างซีเกมส์หรือเอเชียนเกมส์ ที่ไม่มีผลต่อฟีฟ่า แรงกิ้ง แม้แต่คะแนนเดียว

เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง เฮดโค้ชจากขอนแก่น ผู้เป็นคนพาทีมชาติไทยคว้าแชมป์รายการนี้ครั้งสุดท้ายในฐานะนักเตะ จะเดินตามรอยความสำเร็จในเอเชียน เกมส์ เมื่อเดือนตุลาคม ด้วยการชูถ้วยแชมป์ เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ ในฐานะโค้ชได้หรือไม่ หรือชาวไทยยังคงต้องรอคอยต่อไปอีกอย่างน้อย 2 ปี กว่าที่เราจะได้มาลุ้นแชมป์รายการนี้อีกครั้ง 

ทุกอย่างมีคำตอบในศึกเอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ 2014 ศึกที่คำว่าที่สองคือความล้มเหลวสำหรับทีมชาติไทย