ชนาธิป สรงกระสินธิ์ หรือที่คอลูกหนังไทยคุ้นกันในนาม "เมสซี่" เปิดเผยถึงวิธีการต่อสู้กับอุปสรรค เพื่อเดินหน้าสู่ความสำเร็จ

            จากลูกพ่อค้าแม่ค้าขายขนมหวานที่สามพราน นครปฐม เขาโดนพ่อเคี่ยวเข็ญตั้งแต่จำความได้ แค่ 3 ขวบก็เริ่มเตะบอลเป็นเรื่องราว เน้นที่เบสิกพื้นฐานเป็นหลักและหากทำไม่ได้อย่างใจ พ่อจะใช้วิธีแบบโค้ชเกาหลีนั่นคือตบเข้าที่กบาลทันที

            หลายครั้งที่เขาต้องเสียน้ำตาเพราะฝ่ามือพ่อ แต่ความเจ็บปวดและเสียใจที่ผ่านๆ มานั้น ช่วยหล่อหลอมให้ "เมสซี่เจ" แข็งแกร่งมากขึ้นเป็นเงาตามตัว เขาเรียนรู้ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ กระทั่งขึ้นชั้นมัธยม 3

            จากนั้นพ่อที่ตั้งใจมากๆ กับการเจียระไนลูกชายตัวเอง หอบหิ้วกันมากรุงเทพฯ เพื่อทำการคัดตัวเข้าโรงเรียนต่างๆ หวังจะเห็นหน่อเนื้อเชื้อไขของตัวเองก้าวหน้ากับเส้นทางสายลูกหนัง

            แต่พ่อลูกคู่นี้ต่างโดนคำปฏิเสธพุ่งเข้าชนทั้งสิ้น ด้วยเหตุผลง่ายๆ คล้ายๆ กันว่า "ตัวเล็กเกินไป"

            ตอนนั้นความท้อแท้เริ่มเกาะกิน ชนาธิป แต่พ่อของเขาไม่ยนย่อ สุดท้ายเป็นพาณิชยการราชดำเนินที่เปิดอ้าแขนรับและเขาก็ตอบแทนสถาบันพาครอง แชมป์ฟุตบอลนักเรียนกรมพลศึกษา 18 ปี ประเภท ก. สำเร็จ

            หัวใจเขาพองโตอย่างมาก ฝึกซ้อมอย่างหนัก เคี่ยวเข็ญตัวเองอย่างถึงที่สุด เพื่อสานฝันการเป็นนักฟุตบอลอาชีพและติดทีมชาติ

            อย่างไรก็ตามตอนที่ไปสมัครเพื่อเข้าสังกัดสโมสรทีโอที เขาก็ต้องเจอกับคำบอกปัดเหมือนอย่างเคย ก่อนจะเป็นบีอีซี เทโรศาสนจะได้ลายเซ็นของ "เมสซี่เจ" ไป ด้วยค่าจ้างเพียงแค่หมื่นบาท ก่อนจะช่วยพาทีมผงาดแชมป์เอฟเอ ยูธ คัพ 2011 พร้อมกับความตำแหน่งแมน ออฟ เดอะ แมตช์ในนัดชิง

            แม้จะรูปร่างจะไม่เกื้อหนุน แต่มันไม่สำคัญ เพราะ ชนาธิป ทดแทนด้วยมันสมอง ความฉลาดหลักแหลม รวมถึงการอ่านเกมที่ยอดเยี่ยม และได้ยอดเยี่ยมทั้งสองเท้าเมื่อบวกกับความปราดเปรียว ช่วยไม่ได้ที่เขาจะถูกนำไปเปรียบกับ ดีเอโก้ มาราโดน่า หรือ ลิโอเนล เมสซี่ ที่มีลักษณะคล้ายกันหลายอย่าง 

            ครั้งหนึ่งแมสซี่เจ เคยกล่าวไว้ว่า “ผมตัวเท่าลูกหมา ใครจะคิดว่าผมจะมีวันนี้ ผมตัวเล็ก ถ้าจะให้ผมใช้กำลังอย่างเดียว ผมสู้เขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้ผมใช้ทักษะเบสิค ผมว่าผมเหนือ มีสมอง เล่นฟุตบอลมันต้องมีกึ๋น มีไหวพริบ มีเซ้นส์บอล เราคิดไปแล้ว แต่เขาคิดไม่ทันเรา” 

            แล้วเขาก็ตอกหมุดย้ำให้เห็นว่า "ทฤษฎีตัวเล็กไป" มันไม่เป็นความจริงเลยในโลกฟุตบอล เพราะเพียงแค่ประเดิมสนามในชุดใหญ่ให้ "มังกรไฟ" เขาก็ลากโซโล่จากกลางสนามเข้าไปยิงประตูสยบการท่าเรือ 2-0 ก่อนผงาดขึ้นชุดใหญ่อย่างเต็มตัวและสร้างชื่อกระหึ่มในเวลาต่อมา

            ด้วยหัวจิตหัวใจที่แกร่งเกินวัย ผ่านกระบวนการฝึกฝนอย่างเข้มข้น คาแรคเตอร์ที่ฉายออกมาตรงนี้เอง ที่ได้รับเลือกให้เป็นกัปตันทีมชุดปรีโอลิมปิกหรือรุ่นอายุต่ำกว่า 23 ปี นำทัพไทยสู้ศึกที่กาตาร์

            เกมแรกที่เจอกับ ซาอุดิอาระเบีย สภาพร่างกายของเขาไม่สมบูรณ์ ยังมีปัญหาบาดเจ็บรวบกวน แต่ยังห้าวหาญประกาศว่าพร้อมจะนำเพื่อนร่วมทีมลงเซิ้งแข้งแน่นอน

            แม้ช้างศึกชุดเล็กจะไม่อาจผ่านไปเล่นรอบสุดท้ายอย่างน่าเสียดาย แต่ "กัปตันเจ" ถูกเอเอฟซียกให้เป็นหนึ่งใน 14 แข้งยอดเยี่ยมประจำทัวร์นาเม้นต์

            ณ ตอนนี้เขาขึ้นทำเนียบเป็นซูเปอร์สตาร์แข้งไทยแบบเต็มตัว ประสบความสำเร็จในระดับชาติมากมายไม่ว่าจะเป็นแชมป์ซีเกมส์ , เอเอฟเอฟ ซูซูกิ , คิงส์คัพ รวมทั้งอันดับ 4 เอเชี่ยนเกมส์และจะเป็นแกนนำสำคัญช่วยทัพ "ช้างศึก" ในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก 12 ทีมสุดท้ายโซนเอเชียด้วย

            ขณะเดียวกันก็กำลังสนุกสนานกับการช่วย เอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ด ต้นสังใหม่ล่าสุดไล่ล่าความสำเร็จ โดยเฉพาะการกลับมาทวงบัลลังก์ไทยพรีเมียร์ลีกให้ได้อีกครั้ง

            ใช่แล้ว -- จากเด็กตัวเล็กกระเปี๊ยกเดียว ความสูงปริ่มๆ 160 เซนติเมตร โดนหยามเหยียดเยาะเย้ยให้ไปทำอย่างอื่น แต่เขาไม่เคยท้อต่อให้ล้มมากี่ครั้ง กระทั่งได้รับรางวัลตอบแทนอันล้ำค่า

            เบื้องหลังความสำเร็จอันน่าทึ่ง ไม่มีอะไรซับซ้อนไปกว่าความตั้งใจแบบสุดขั้วชนิดไม่กลัวความล้มเหลว

            มันคือ "พาสชั่น" พาสชั่นที่ถ่ายทอดมาจากกัปตัน ที่คุณเองก็ทำได้ 

  สารัช อยู่เย็น หรือ "เจ้าตังค์" เป็นอีกหนึ่งแข้งที่ต้องฝ่าด่านอุปสรรคไม่แพ้กัน

            ด้วยความที่พ่อเป็นพนักงานของสยามสปอร์ตและมีหัวใจรักเกมลูกหนัง เขาจึงติดสอยห้อยตามพ่อมาคตลอด ตั้งแต่ครั้งทีมสยามกีฬา สตาร์ซอคเก้อร์ยังปักหลักที่สนามคลองเตย

            แรกทีเดียวฟุตบอลยังไม่เอาชนะใจ สารัช ได้ อาจเพราะเด็กเกินไป แต่พอได้เริ่มสัมผัสอย่างจริงจังเมื่อตอนเข้าไปอยู่โรงเรียนอัสสัมชัญ สมุทรปราการ ก็เริ่มติดใจจนถึงขั้นเสพติดในเวลาต่อมา

            พอขยับขึ้นชั้นมัธยมเขาโยกไปโรงเรียนอัสสัมชัญนครราชสีมา ไปเป็นเด็กประจำอยู่ที่นั่น ชีวิตต้องเปลี่ยนไปเมื่อห่างไกลจากอกพ่อแม่ เขายังคงมีฟุตบอลเป็นหลักศิลาเช่นเดิม เพียงแต่อนาคตยังแทบมองไม่เห็น

            ช่วงม.ปลาย สารัช ย้ายโรงเรียนอีกครั้งและยังอยู่ในเครือเดียวกัน คราวนี้เป็นอัสสัมชัญธนบุรี ซึ่งครอบครัวเชื่อว่าสถาบันแห่งนี้น่าจะช่วยบ่มเหลาขัดเกลาให้เขาเป็นนักเตะ อาชีพตามที่ใฝ่ฝันได้

            แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือช่วงเวลาที่ยากลำบากของ "เจ้าตังค์" อย่างแท้จริง

            แม่ของเขาอยากให้เรียนด้วยเล่นบอลไปด้วย เหมือนกับบุพการีทั่วไปที่อยากให้ใส่ใจเรื่องวิชาความรู้ แต่ "เจ้าตังค์" มุ่งมั่นเดินหน้าสู่ถนนลูกหนังสายเดียวเท่านั้น เขาเชื่อว่าพอทุกอย่างคลี่คลายค่อยกลับมาเรียนใหม่ และพอถูกเรียกตัวติดทีมชาติชุดอายุต่ำกว่า 19 ปี เขาก็ทุ่มเทแบบเต็มกำลังทันที

            สารัช เลือกเซ็นสัญญากับเมืองทอง ยูไนเต็ด ด้วยเหตุผลว่าเชื่อมั่นในโครงสร้างของทีม รวมถึงความจริงจังในการพัฒนาระดับเยาวชนและผูกพันกับที่นี่มาตั้งแต่เด็ก แม้จะรู้ดีว่าโอกาสสอดแทรกขึ้นมาเป็นหนึ่งในทีมชุดใหญ่ไม่ง่ายก็ตาม

            ตามคาดเขาถูกส่งไปฟูมฟักฝากเลี้ยงที่สโมสรภูเก็ต เอฟซี สู้ในศึกลีกภูมิภาค เพื่อเป็นพิสูจน์ตัวเองในเบื้องต้นและนั่นเป็นเหมือนโอกาสดี เขาได้ลงเล่นอย่างต่อเนื่อง จนก้าวขึ้นมาเป็นตัวหลักด้วยวัยเพียงแค่ 18 ปีเท่านั้น นั่นทำให้ "กิเลนผยอง" เรียกตัวเขากลับมาทันที หลังไปฝึกวิทยายุทธเป็นเวลา 2 ปี

            ชีวิตเขาเริ่มจะไปได้สวย แต่ชะตากรรมก็งัดบทโหดร้ายมาเล่นงาน

            ท้ายฤดูกาล 2011 พ่อของ "เจ้าตังค์" ที่ต่อสู้กับอาการติดเชื้อในกระแสเลือดมาสักพักก็จากไป มันคือความสูญเสียครั้งใหญ่สุด ไม่เคยคิดว่าจะมาเจอกับเรื่องแบบนี้ เขามึนอย่างหนักเหมือนมีใครเอาค้อนปอนด์มาฟาดเข้าที่กบาลเต็มๆ

            สารัช ซังกะตายกอดก่ายอยู่กับความเศร้า ไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่ต้องถามถึงเรื่องฟุตบอลเขาลืมมันสนิท

            กระทั่ง 2 เดือนผ่านไป เขาเริ่มดีขึ้นและรับรู้ได้ว่าหากยังจมปลักอยู่กับความเสียใจเช่นนี้ คนบนฟ้าที่กำลังมองลงมาก็คงเสียใจไม่แพ้กัน

            เขาใช้พ่อเป็นแรงบันดาลใจ ฮึดสู้ลุกขึ้นมาห้ำหั่นกับอุปสรรคขวากหนามอีกเที่ยว พยายามนึกถึง "คำสอนของพ่อ" ปักหมุดหมายไว้ว่าจะต้องสร้างความภูมิใจกับพ่อให้ได้ สารัช คนเดิมจึงกลับมา

            ปี 2012 เขาลงเล่นให้เมืองทองฯ กว่า 10 เกม เป็นส่วนหนึ่งในทีมชุดแชมป์ไทยพรีเมียร์ลีกที่ไร้พ่ายอีกด้วย

            แม้จะถูกปล่อยให้นครราชสีมา เอฟซียืมตัวในซีซั่นรุ่งขึ้น เขารู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เพราะต้องการจะเล่นในเอเอฟซี แชมเปี้ยนส์ ลีก แต่จากบทเรียนที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่า เขาต้องสู้ต่อไป ไม่มีใครสมหวังหรือเป็นผู้ชนะไปตลอดกาล

            "เจ้าตังค์" ใช้ความผิดหวังเป็นพลังผลักดันตัวเองขึ้นมา ไม่นานเขาก็เป็นขวัญใจสาวก "สวาดแคท" ด้วยฟอร์มที่เร่าร้อนเกินวัย ส่งให้ ซูกาโอะ คัมเบะ กุนซือโคราชในเวลานั้น มอบปลอกแขนกัปตันทีมให้ทันที

            วัยเพียงแค่ 20 เขาต้องแบกรับภาระอันหนักอึ้ง แต่ความสูญเสียที่ผ่านมาแปรผันให้กลายเป็นผู้ใหญ่เกินไป "เจ้าตังค์" สามารถรับมือกับบทบาทหน้าที่ของตัวเองได้ไม่ยาก จบซีซั่นนั้นเขาคว้ารางวัลมิดฟิลด์ยอดเยี่ยมมาครองทันที

            เขาจึงถูกหมายเรียกกลับมาช่วยงาน "กิเลนผยอง" อีกที คราวนี้มุ่งมั่นบากบั่นอย่างหนัก ซ้อม ซ้อมและซ้อมเพื่อลบเสียงวิจารณ์หยามหยันว่าตัวเองเป็นเด็กเส้น ยังไม่เหมาะที่ขึ้นมาเล่นชุดใหญ่ให้เมืองทอง

            จนกองกลางไซส์มินิสามารถพิสูจน์ตัวเองได้สำเร็จ ว่ามีศักยภาพดีพอ โดยไม่ต้องพึ่งพาความสัมพันธ์อย่างที่ใครนินทากัน

            "เจ้าตังค์" ใช้ความมุ่งมั่นตั้งใจเป็นคัมภีร์แห่งชีวิต พร้อมตอกย้ำความจริงข้อหนึ่งให้เห็นว่า ถ้าคุณมุมานะไม่ย้อท้อ แม้ว่ากำแพงจะสูงตระหง่านแค่ไหน มันก้ไม่เกินกำลังที่จะข้ามไปได้

            จากผลงานอันน่าทึ่งในสโมสร ช่วยให้ "ซิโก้" เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง ตัดสินใจไม่ยากที่จะเลือกเขาเป็นกัปตันทีมนำทัพลุยศึกซีเกมส์ 2015 ที่สิงคโปร์ พร้อมหอบแชมป์กลับมาเมืองไทย ตอบแทนความไว้ใจของกุนซือและแฟนบอล

            แต่เหรียญทองที่คล้องคอนั้น ยังไม่ปลาบปลื้มเท่ากับปลอกกัปตันทีมซึ่งรัดอยู่ที่ต้นแขน ที่เขาเชื่อเหลือเกินว่าพ่อที่อยู่บนฟ้าต้องภูมิใจไม่แพ้กัน

            "ผมทำได้แล้วครับพ่อ"

            สารัช คงจะบอกกับพ่อเช่นนี้

            แต่การแจ้งเกิดในเวทีลูกหนังของ "เจ้าตังค์" ส่วนหนึ่งต้องให้เครดิตกับ "ซิโก้" กุนซือทีมชาติไทย ที่เป็นคีย์แมนอีกคนช่วยปลุกปั้นด้วย

            กระนั้นชีวิตของกุนซือรายนี้ กว่าจะมาไกลอย่างที่เห็น ทั้งในบทบาทนักเตะและกุนซือ ต้องผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากมาย

            จากเด็กอุดรธานีที่มีใจรักฟุตบอล ก่อนลงใต้มาเรียนที่ขอนแก่น ค่อยๆ ฝึกฝนวิชาลูกหนังจนเริ่มเข้าขั้น จึงสานฝันตัวเองด้วยการหิ้วสตั๊ดมาเข้าสังกัดพาณิชยการกรุงเทพ เรียนควบกับเล่นฟุตบอลไปด้วย

            "เจ้าโก้" ในเวลานั้นแทบไม่รู้จักใครในเมืองกรุงที่ตัวเองมุ่งหน้ามา แต่เขาใช้ความอดทนเป็นใบเบิกทาง พอมีโอกาสไปคัดตัวทีมชาติไทยก็มีชื่อติดในระดับเยาวชน ลงลับเกือกที่มาเลเซียและนั่นคือจุดออกตัวที่สำคัญของชีวิต

            จาก "เจ้าโก้" ธรรมดา ชื่อเขาถูกเปลี่ยนเป็น "ซิโก้" ตามอดีตกองหน้าระดับตำนานของบราซิลในยุครอยต่อ 70 กับ 80 เพราะผลงานการล่าสังหารในสนามที่เด็ดดวงอย่างมาก

            นอกเหนือจากเล่นให้กับลีกต่างแดนไม่ว่าจะเป็นสโมสร ปะลิส ในเอ็มลีกของมาเลยเซีย สิงคโปร์อาร์มฟอร์ซ ในเอสลีกของสิงคโปร์และฮองลันยาลาย ในวีลีกของเวียดนามแล้ว เขายังเคยไปทดสอบฝีเท้ากับมิดเดิ้ลโบรช์สโมสรชั้นนำในอังกฤษ รวมถึงฮัดเดิลส์ฟิลด์ ทาวน์อีกด้วย

            ทุกลีกในย่านอาเซียนที่ไปค้าแข้งมา "ซิโก้" ล้วนประสบความสำเร็จอย่างงดงาม อาจจะยกเว้นที่เมืองผู้ดี ซึ่งมีปัญหาไม่น้อยในการปรับตัว รวมถึงไม่ค่อยได้รับโอกาสเท่าที่ควร เพราะฝรั่งอั้งม้อไม่ค่อยยอมรับแข้งจากเอเชียเท่าไรนักในเวลานั้น

            ขณะที่ในนามทีมชาติเขามีส่วนผลักดันพาไทยผงาดแชมป์ซีเกมส์ 3 สมัยซ้อนตั้งครั้งที่ 17 , 18 และ 19 รวมถึงอันดับ 4 ในเอเชียนเกมส์อีกสองสมัย

            เบ็ดเสร็จในการรับใช้ชาติฐานะนักเตะ เขาฝากผลงานไว้ที่ 70 ประตูจาก 131 นัด พร้อมกับเอกลักษณ์ตีลังกาฉลองเมื่อระเบิดตาข่ายฝ่ายตรงข้ามได้

            รวมถึงการได้รับเกียรติให้เป็นกัปตันทีมชาติไทยชุดใหญ่ ทำทัพลงเผดียงแข้งอย่างนับไม่ถ้วน

            แต่ไฮไลต์ของเขาคือ ในวันที่อำลาสนาม เขากล่าวประโยคด้วยเสียงสั่นเครือมีน้ำใสๆ เอ่อล้นที่เบ้าตาว่า "สักวันหนึ่งในอนาคตผมจะกลับมาเป็นโค้ชทีมชาติไทย"

            ความ มีวินัยจิตใจแข็งแกร่ง หน่วยก้านที่ดีเยี่ยมเหมาะกับกีฬาประเภทนี้ รวมถึงน้ำอดน้ำทน เหล่านี้คุณสมบัติของ ปลื้มจิตร์ ที่ตอกย้ำให้เห็นว่าทำไมเธอมายืนตรงจุดนี้ได้

     นอกจากนี้แม้ดูภายนอก ปลื้มจิตร์ จะดูขี้เล่นเป็นกันเอง แต่ยามลงซ้อมหรือแข่งจริง จะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง แววตาจะมีความมาดมั่นแน่วแน่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสมอ นั่นทำให้เธอกลายเป็นตัวหลักของทีมมายาวนาน

            ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะถูกเลือกให้เป็นกัปตันทีมคนใหม่แทนที่ วิลาวัณย์ อภิญญาพงศ์ เพื่อซี้เพื่อนำทัพลูกยางสาวลุยศึกรอบคัดเลือก เพื่อผ่านไปเล่นโอลิมปิกเกมส์เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ พาสชั่นของเธอไม่มีใครกล้าปฏิเสธได้

            ถึงจะไม่สำเร็จ ทำได้แค่ "เฉียด" พ่ายแพ้ให้กับกลยุทธบางอย่าง จนต้องหลั่งน้ำตา แต่ ปลื้มจิตร์ ประกาศไว้แล้วว่าตราบเท่าที่ยังมีเรี่ยวแรง มีลมหายใจก็จะสู้ต่อไป

            ในฐานะกัปตันทีม มันไม่มีอะไรเจ็บปวดมากไปกว่าต้องเข้มแข็งกว่าใคร ปลุกเร้าเพื่อให้กลับมาฮึดกันใหม่อีก ซึ่ง ปลื้มจิตร์ แสดงให้เห็นแล้ว

            ถ้าไม่สู้ก็ไม่ชนะ...

            ถูกที่สุดถ้าท้อเมื่อไรความปราชัยจะย่างกรายมาเยือนทันที เรื่องนี้ "โปรเม" เอรียา จุฑานุกาล ย่อมรู้ดีเป็นที่สุด

            แม้จะต่างจากคนอื่นที่ว่า ด้วยเพราะชีวิตไม่ได้ยากลำบาก ครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับตกแต่งภายใน ถึงจะเผชิญกับวิกฤติเศรษฐกิจครั้งใหญ่ในปี 2540 แต่ก็แสดงให้เห็นเลือดนักสู้และความรับผิดชอบ พ่อของเธอพลิกฟื้นชีวิตขึ้นมาอย่างรวดเร็วใช้หนี้ส้นจนหมดและประกอบอาชีพ ธุกรกิจใหม่

            นอกเหนือจากขายวัสดุก่อสร้างแล้ว พ่อสมบูรณ์ที่หลงใหลการออกรอบกอล์ฟ ได้เปิดโปรช็อปหารายได้เสริมและตอบโจทย์ความชอบไปในอีกทาง

            แต่ใครจะรู้เลยว่านั่นคือจุดเปลี่ยนสำคัญ

  ทั้ง "เม" และ "โม" โมรียา จุฑานุกาล พี่สาวได้จับไม้กอล์ฟตั้งแต่เด็กๆ เพราะซึมซับจากความโปรดปรานของพ่ออย่างไม่รู้ตัว

            กระนั้นผู้หญิงกับการเป็นโปรกอล์ฟ โดยเฉพาะเมื่อคุณเป็นคนไทย มันเหมือนเส้นขนาน ยากมหายากหากจะประสบความสำเร็จในระดับโลก

            ทว่าพ่อสมบูรณ์กลับไม่คิดเช่นนั้น เมื่อมองเห็นแววลูกสาวทั้งสองคน โดยเฉพาะ "เม" ที่อาจไปได้ไกลหากมีการฝึกซ้อมและเรียนรู้อย่างจริงจัง

            มีเสียงคัดค้านทัดทานมากมาย รวมถึงหยามเหยียดเหมือนตัวตลกที่เพ้อฝันบ้าไปตามประสา แต่พ่อไม่สนใจ เคี่ยวเข็ญลูกสาวอย่างหนัก

            อย่างไรก็ตามการจะไปถึงจุดสูงสุดของการเป็นโปรนั้น มันจำเป็นต้องมีทุนทรัพย์มหาศาล เพราะนี่คือกีฬาของคนรวย จำต้องมีเงินไว้ใช้จ่ายมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์ที่แพงแสนแพง รวมถึงค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปแข่งขันยังต่างประเทศอีก

            พ่อกับแม่หันหน้าปรึกษากัน ก่อนจะตัดสินใจขายสมบัติบางชิ้นเท่าที่ขายได้ นำเงินมาเป็นทุนสานฝันให้ลูกสาวและตัวเอง

            ทั้งคู่บอกกับลูกให้เข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อไม่ให้ทั้งสองคนเครียดจนเกินไป มุ่งมั่นตั้งใจฝึกซ้อมอย่างเต็มที่ แต่จริงๆ แล้วนี่คือการกระทำที่บ้าบิ่นสุดๆ ยากเหลือเกินที่จะมีพ่อแม่ที่ไหนหาญกล้าแบบนี้

            เงิน 20 ล้านจากการขายสิ่งต่างๆ ทั้งบ้านและที่ดิน ถูกแปรเป็นทุนอย่างคุ้มค่า 4 คนพ่อแม่ลูกจะเดินทางไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ทั้งเป็นกำลังใจและช่วยเป็นแคดดี้เท่าที่จะสนับสนุนกันได้

            แค่ 8 ขวบ เม ก็ประกาศศักดาคว้าแชมป์ระดับจูเนียร์ที่สหรัฐ ก่อนจะได้แชมป์ในระดับเยาวชนอีกเรื่อยมา ความภาคภูมิใจก่อเกิดกับครอบครัว แต่เงินทุนต่างๆ ที่ตระเตรียมไว้ก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ เพราะเงินรางวัลในระดับสมัครเล่นมันแค่เล็กน้อย รวมถึงทั้งสองสาวยังไม่อาจรับสปอนเซอร์ได้

            พ่อแม่ได้แต่ปลอบให้ลูกทั้งสองมีพลังศรัทธาที่จะเดินหน้าสู่เป้า หมาย มันเป็นหนทางเดียวที่เหลืออยู่แล้ว โม และ เม ไม่ทำให้ผืดหวัง สลับกันคว้าแชมป์รายการต่างๆ จนได้เทิร์นโปรสำเร็จ

            สองศรีพี่น้องสร้างชื่อให้ประเทศอย่างมาก แม้จะรู้จักในวงแคบๆบ้านเรา แต่ถิ่นฝรั่งอั้งม้อแล้วกิตติศัพท์เป็นที่เลื่องลือเหลือเกิน

            แล้วสิ่งที่ไม่มีมีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อผลงานของ เม พุ่งทะลุเพดานขึ้นมา คว้าแชมป์แอลพีจีเอ 3 รายการติดต่อกันในช่วงเดือนพฤษภาคม ถือเป็นดปรคนแรกในประวัติศาสตร์แอลพีจีแอลนับตั้งแต่ปี 1950

            แต่ เม ไม่หยุดแค่นั้นเธอได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับประเทศไทยมาก่อน เมื่อล่าสุดโชว์วงสวิงงาบแชมป์ ริโกห์ วีเมนส์ บริติช โอเพ่น 2016 ที่อังกฤษมาครองได้สำเร็จ เป็นนักกอล์ฟไทยคนแรกที่ได้แชมป์ในระดับเมเจอร์

            เงินรางวัลกว่า 16 ล้านบาทไหลเข้าบัญชีของเธอ ทุน 20 ล้านที่พ่อและแม่ขายสมบัตินำมาจุนเจือนั้น ได้คืนเรียบร้อยไม่มีปัญหา มีแต่จะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นหลักร้อยหลักพันในอนาคต

            เส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่ของ "โปรเม" ทอดยาวอีกไกล เพราะวัยแค่ 20 ปี มีเวลากอบโกยเงินทองแลความสำเร็จอีกมาก

            ทว่าที่เหนือกว่าคือความภาคภูมิใจของพ่อและแม่ ที่การตัดสินใจอย่างบ้าเลือดในครั้งนั้น จะส่งดอกผลอย่างคุ้มค่าเหลือเกินในวันนี้

            ไม่ต้องสงสัยว่า "โปรเม" ได้เลือดนักสู้มาจากใคร ด้วยความมุ่งมั่นทุ่มเท ความมีวินัย ความอดทน ที่มีอยู่ในตัวโปรเม ล้วนเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของกัปตันที่ดี และต้องเรียกได้ว่า โปรเมนั้น เป็นกัปตัน ของตัวเองอย่างแท้จริง

            หากไม่เต็มที่ยืนแลกหมัดถึงที่สุด โยนผ้าขาวยอมแพ้ให้อุปสรรค ก็คงได้แต่ข่มขื่นกับอดีตเท่านั้นเอง

            เหล่านี้คือเรื่องราว - เรื่องเล่าในอีกด้านของคนกีฬา ที่ไม่เคยย่นย้อยอมแพ้ ก่อนจะได้รับรางวัลตอบแทนแสนคุ้มค่า

            จำไว้ว่าถ้าคุณลุกขึ้นมาเมื่อล้ม ต่อให้ล้มแล้วล้มอีก แต่ถุ้าคุณคิดจะลุก

            สักวันชัยชนะจะเป็นของคุณ..

            ทุกกีฬาไม่ว่าจะเป็นประเภทเดี่ยวหรือทีม คุณสมบัติของกัปตันรวมทั้งความเป็นผู้นำ  ย่อมเป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้ทีม หรือเกมกีฬาประสบความสำเร็จคว้าชัยชนะมาครอง 

            การเป็นผู้นำอาจดูเป็นเรื่องยาก เพราะมันไม่ใช่ขึ้นอยู่กับตัวคุณเพียงแค่คนเดียว มีปัจจัยแวดล้อมต่างๆ อีกมากมาย

            แต่มันจะง่ายขึ้นมาทันที เพียงแค่คุณมีพาสชั่น มีความเป็นนักสู้ อันนำไปสู่ศรัทธา

            หากพลังใจ พลังกายอยู่กับคุณ มันก็สามารถส่งทอดไปยังคนอื่นได้ด้วย คุณเองก็เป็นกัปตันได้ เริ่มจากการเป็นกัปตันในชีวิตของตัวคุณเองก่อน

            ดร.พิว