แม้ว่าจะหายสาบสูญจากวงการฟุตบอลไทยไปแล้วสำหรับสโมสรฟุตบอล “สิงห์อมควัน”พนักงานยาสูบ แชมป์ฟุตบอลลีกสูงสุดของไทยรายการไทยลีก 9 (2004-05) แต่เรื่องราวความสำเร็จความมหัศจรรย์คว้าแชมป์กลายเป็นเรื่องเล่าต่อบอกสรรพคุณการทำงานที่หนักหน่วงของทีมงานทั้งเฮดโค้ชชาวบราซิลเลียนอย่าง โจเซ่ อัลเวส บอร์จีส และทีมงาน รวมไปถึงนักเตะที่เป็นลูกผสมระหว่างผู้เล่นสูงอายุกับผู้เล่นคลื่นลูกใหม่ที่ก้าวกระโดดจากยุทธจักรลูกหนังขาสั้นสู่ชนชั้นลีกสูงสุด

การคว้าแชมป์ของสโมสรพนักงานยาสูบ มีจุดเปลี่ยนสำคัญมากมายโดยเฉพาะการทำงานของ โจเซ่ อัลเวส บอร์จีส  ที่นำความเป็นมืออาชีพมาสู่วงการฟุตบอลในยุค 15 ปี ที่แล้ว  กุนซือบราซิลมีทีมงานที่แข็งแกร่งหลายคนไม่ว่าจะเป็น รอยเตอร์ โมไรร่า,แกสดาเมียฯ ที่สำคัญโอกาสในการเป็น 11  ตัวจริงในสนามแข่งขันจะเกิดจากสนามฝึกซ้อม ใครแสดงออกมาเต็มที่จะได้รับโอกาสนั้นในสนามฝึกซ้อมแข้งยาสูบจะรู้ดีว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรเพื่อให้ได้สิทธิ์ของตัวเองในการเป็นตัวจริง

 “แม็กก้าเมืองไทย”พนิพล  เกิดแย้ม หนึ่งในขุนพลชุดแชมป์ไทยลีก 9  เล่าถึงบรรยากาศอีกด้านที่น่าสนใจช่วงของแมตซ์การแข่งขันฤดูกาลแห่งความสำเร็จในช่วงพักครึ่งเวลาคือสิ่งที่บรรดาแข้งยาสูบไม่มีวันลืมเพราะภาพเหล่านี้ยังคงวิ่งมาเคาะประตูความทรงจำเสมอ โดยเจ้าตัวเล่าว่า ถ้าครึ่งแรกแผนที่วางไว้หรือใครคนใดคนหนึ่งที่ได้จ๊อบงานในสนามทำได้ไม่สำเร็จ “โจเซ่”จะกราดด่าเช็ดเป็นรายบุคคลพร้อมกับออกแอคชั่นหลายอิริยาบถทั้งเสียงทุบกระดานที่ดังโครมคราม เสียงสั่งการแก้ไขข้อผิดพลาดที่ดุดันเชิงโมโหเกรี้ยวกราด บางทีก็จะแสดงอาการโมโหรุนแรงบันดาลโทสะใส่ข้าวของ  จนเราแทบจะลืมความยากลำบากในช่วง 45 นาทีแรกไป เหงื่อที่ไหลโซกในสนามกลายเป็นยาเร่งส่งให้นักเตะที่อยู่ในห้องแต่งตัวแก้เกมตัวเย็นเฉียบขึ้นมาทันที ห้องนี่เงียบกริบทุกสายตาพุ่งไปที่การแก้เกมของ “โจเซ่” โดยมี อ.แกสดาเมีย  เป็นล่ามแปลภาษาก็ยังเดือดดุดันไม่แพ้กัน